Uruk Aroa

Uruk Aroa Mesopotamiako historiako aro arkeologikoa da, K.a. 3800 eta K.a. 3200 artean hedatzen dena, Kalkolitoaren azken milurtekoan. Egile batzuek Yemdet Nasr Aroa (K.a. 3200-K.a. 3000) gehitzen dute Uruk Aroaren azken etapa gisa.

Aro honetako aurkikuntzarik garrantzitsuenak Uruken zentratzen dira, Obeidetik kilometro gutxira, Eufrates ibaiaren behe ibilguan dagoen populatze txiki bat eta aroari izena emango diona. Uruk kulturak bere erdigunea Mesopotamiaren hegoaldeko zatian izan zuen, baina bere ezaugarriak Asiako Ekialde Hurbil osoan zehar hedatu ziren. Hala, kultura honen aztarnak Sirian, Turkian edo Susan, gaur egungo Iranen aurki daitezke.

Aro honen ezaugarri nagusiak zigilu zilindrikoaren agerpena, bere arkitektura monumentala, bere zeramikaren ezaugarriak eta idazketaren agerpena dira. Gurpilaren asmakuntza, eta berau lehen aldiz garraiorako erabiltzea, eta buztingilearen tornua izan ziren beste aurrerapen batzuk. Aro honen amaieran brontzea erabiltzen hasi zen, kobrea eta artsenikoa edo eztainua erabiliz lortutakoa.